ร้อยยี่สิบหนึ่ง

ฉันนั่งอยู่บนพื้นห้อง ท่ามกลางเศษผ้าไหม ชายกระโปรงที่ขาดวิ่น และความฝันที่พังทลาย หลายวันก่อน ชุดราตรีของฉัน—ชุดที่ปู่ของเจมส์ส่งมาให้—ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ไม่มีชุดไหนรอด ชุดแต่ละตัวที่ฉันเคยสวมใส่ด้วยความหวังริบหรี่ บัดนี้กลายเป็นกองผ้าและเศษด้ายที่ถูกกรีดทำลายโดยฝีมือของใครบางคนที่ใช้ความร้ายกาจของตัวเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ